|
|
เรื่องย่อนิทานเวตาลเรื่องที่ 10
เรื่องย่อนิทานเวตาลเรื่องที่ 10
มีเมืองหนึ่งชื่อกรุงธรรมปุระ พระราชาทรงนามว่าท้าวมหาพล พระมเหสีเป็นผู้หญิงที่งามมาก แม้พระธิดาจะเป็นสาวที่งามมากแล้ว พระมเหสีก็งามไม่แพ้กัน ต่อมาเกิดศึกสงครามขึ้น ท้าวมหาพลสู้รบไม่ได้ จึงพาพระมเหสีและพระธิดาหนี รอนแรมไปถึงหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ท้าวมหาพลให้หญิงทั้งสองซ่อนตัวในป่า พระองค์เองเสด็จไปในหมู่บ้านเพื่อหาอาหาร แต่หมู่บ้านนั้นเป็นหมู่บ้านโจรจับพระองค์ฆ่าเสียแล้วชิงเอาทรัพย์อันมีค่ามากมายไป หญิงทั้งสองเห็นด้วยความกลัวจึงพากันเตลิดหนีไป
เผอิญท้าวจันทรเสนกับพระโอรสพากันเสด็จมาล่าสัตว์ในป่าตามลำพัง ทอดพระเนตรเห็นรอยเท้าของหญิงทั้งสอง จึงต่างสัญญากันว่าพระราชาจะเลือกหญิงเจ้าของเท้าใหญ่เป็นภรรยา และพระโอรสก็รับหญิงเท้าเล็กเป็นภรรยา ซึ่งปรากฏว่ากลายเป็นการกลับคู่กัน คือ พระราชาวิวาห์กับพระธิดา และพระโอรสวิวาห์กับพระมารดาของพระธิดา ในกาลเวลาต่อมาหญิงทั้งสองต่างก็ให้กำเนิดบุตรต่อๆกันไป
เมื่อเล่าจบ เวตาลถามปัญหาว่าบุตรธิดาของธิดาท้าวมหาพล และบุตรของพระมเหสีนั้นจะนับญาติกันอย่างไร
พระวิกรมาทิตย์ไม่ตรัสตอบ แม้ว่าเวตาลจะกล่าวยั่วเย้าอย่างไรพระองค์ก็กุมพระสติมั่นไม่ตรัสตอบ
