|
|
เรื่องย่อของตอนที่เป็นบทเรียน
ตอนศึกท้าวกะหมังกุหนิง
ระตุปาหยังระตูปาหมัน และระตูเมืองขึ้นทั้งหลาย มาถึงพร้อมกันแล้วท้าวกะหมังกุหนิงปรึกษาการศึกด้วย ระตูน้องชายทั้งสองท้วงติงว่าการก่อศึกกับเมืองดาหาเป็นการเสี่ยงภัยเพราะดาหาเป็นเมืองวงศ์เทวา มีกำลังกล้าแข็งและมีเมืองร่วมวงศ์เดียวกันคอยช่วยเหลือถึงสามเมือง เปรียบเราเหมือนหิ่งห้อยแข่งแสงอาทิตย์เพราะความเห็นแก้โอรสท้าวกะหมังกุหนิงพยายามบ่ายเบี่ยงด้วยเหตุผลต่างๆ และเปรียบตนเองเหมือนพรรณไม้ป่าที่ต้องตายเพราะลูก เพื่อเกลี้ยกล่อมน้องชายให้ยอมตามเมื่อท้าวดาหาได้รับสาส์น ก็แจ้งให้ทูตทราบว่าไม่อาจยกนางบุษบาให้ได้เพราะรับหมั้นกับจรกาไว้แล้ว แล้วปฏิเสธของบรรณาการและพร้องที่จะสู้ศึกตามคำขู่
ท้าวดาหาเร่งส่งทูตขอกำลำงจากเมืองกุเรปัน กาหลัง สิงหัดส่าหรี และจรกา ท้าวกุเรปันทราบก็ร้อนพระทัย ส่งราชสาส์นไปเองหมันหยาสองฉบับถึงอิเหนาและท้าวหมันหยาสั่งให้รีบยกทัพไปช่วยเมืองดาหา แล้วสั่งให้กะหรัดตะปาตีโอรสงค์ใหญ่แต่ลิกูคุมทัพเมืองกุเรปัน ไปสมทบทัพอิเหนา เมื่อทรายบว่าศึกจะมาติดดาหา ท้าวสิงหัดส่าหรีสั่งให้สุหรานากงโอรสองค์ใหญ่แต่ประไหมสุหรี ส่วนท้าวกาหลัง่งำมะหงงและดาหมันขุนนางผู้ใหญ่ไปช่วย ทัพทั้งสองมาพบกันกลางทางแล้วสมทบกันมุ่งหน้าไปเมืองดาหา
